Stosowanie dużej liczby komórek pamięci typu ‘M’ sterownika PLC, ma to do siebie, że programista może w pewnym momencie się pogubić. Bywa tak, że po przypisaniu konkretnej funkcji obszarowi pamięci MB33 po kilkunastu wierszach kodu zapomina się o tym i o ile program nie wykaże błędu podczas komplikacji, o tyle możemy niechcący zapisywać nową wartość do komórki M33.5. Wówczas pojawi się nieznana wartość na podglądzie w obszarze MB33 oraz frustracja na twarzy programisty.
Z pomocą przychodzi wbudowana w TIA Portal możliwość podglądu obszarów pamięci ‘M’ oraz pamięci wejść i wyjść. Aby się do niej dostać, zaznaczamy blok główny programu i klikamy prawy klawisz myszy, żeby rozwinąć listę z opcjami. Następnie wybieramy „Assignment list” zgodnie z poniższym rysunkiem.
Ukaże się nam poniższe okno.
Mamy w nim podgląd do określonych obszarów pamięci sterownika. Pamięci wejść i wyjść są podane w całości. Pamięć wewnętrzna „M” jest ograniczona, jeżeli chodzi o wizualizację. Wynika to z faktu, że jej obszar jest ogromny i gdyby pokazać go w całości, użytkownik musiałby przeczesywać długą listę w komórek, z których nawet nie skorzystał.
Podział okna jest podzielony zgodnie z powyższym opisem. W przypadku wykorzystania pojedynczego bitu program sygnalizuje to poprzez umieszczenie znacznika w odpowiedniej komórce. Najechanie na taki punkt powoduje wyświetlenie przypisanego do niego tagu.
Dodatkowo po kliknięciu wybranej komórce prawym klawiszem myszy, uzyskamy dostęp do dodatkowych opcji, takich jak np. otworzenie edytora tagów, lub mówiąc bardziej dosadnie, tablicy tagów.
Program przekierowuje nas bezpośrednio do wybranego obszaru pamięci, dając możliwość na zmianę nazwy etykiety lub samego adresu.
W zależności od tego, czy wykorzystujemy bit, bajt, słowo itd. jest to odpowiednio sygnalizowane w oknie obszarów pamięci. Na poniższym rysunku widać jakie elementy pamięci są wykorzystane. W przypadku wykorzystania kilku obszarów tzn. np. słowa, program sygnalizuje to, zaznaczając odpowiednią liczbę komórek. Jeśli przyjrzymy się uważnie komórce MB30, zauważymy, że wykorzystujemy ją wraz z komórką MB31 jako miejsce na wartość o długości słowa oraz że wykorzystujemy bit M30.3 także z tego obszaru. Jest to więc miejsce możliwych kłopotów, które możemy łatwo rozwiązać np. poprzez wybranie odpowiedniej komórki i zmianę adresu wartości do niej przypisanej (przeniesienie do innej komórki, bądź obszaru pamięci) (rys.4 i 5).
Przedstawiona lista przypisania jest dobrym uzupełnieniem tablicy tagów. Pozwala na szybkie znalezienie konfliktów w pamięci (nadpisywania różnych komórek jednego obszaru) oraz na sprawne ich rozwiązanie. Dodatkowo otrzymujemy podgląd na obszary pamięci wejść i wyjść, w razie, gdybyśmy chcieli sprawdzić, jakie są jeszcze dostępne wejścia i wyjścia.